مقاله حاضر با هدف بررسي مفهوم شهر يادگيرنده و شناسايي عوامل موثر در شکل گيري اين مفهوم در منطقه 6 شهرداري تهران انجام گرفته است. به اين منظور، ابتدا مفاهيم يادگيري سازماني و سازمان يادگيرنده بررسي شده و سپس چارچوب نظري تحقيق بر مبناي ادبيات پيشين مشخص گشته است. اين چارچوب شامل پنج متغير اصلي ماموريت و استراتژي، آموزش خلاقيت و يادگيري، رهبري و توانمندسازي (مشارکت)، توسعه ارتباطات و همچنين نيروي کار دانشي است. همچنين بررسي ادبيات نشان مي دهد که براي ايجاد و استمرار شهر يادگيرنده بايستي چند نهاد اصلي در شهر به عنوان نهادهاي يادگيرنده فعاليت نمايند که عبارتند از: شهرداري، مدارس، مراکز آموزش علمي و کاربردي بزرگسالان، دانشگاه ها و سازمان هاي خصوصي متوسط و کوچک. در ادامه با استفاده از چارچوب نظري تحقيق پرسشنامه اي شامل 92 سوال براي سنجش متغيرهاي شهر يادگيرنده در هر کدام از نهادهاي شهري در منطقه 6 شهرداري تهران طراحي و بين 100 پرسشگر توزيع گرديد. در مقاله حاضر، داده هاي حاصل از پرسش نامه هاي توزيع شده با استفاده از آزمون کولموگروف- اسميرنوف، t تک نمونه اي براي توزيع هاي نرمال و آزمون علامت براي توزيع هاي غيرنرمال و تحليل واريانس (ANOVA) تجزيه و تحليل گرديد. يافته هاي تحقيق نشان دهنده جايگاه منطقه 6 شهرداري تهران بر مبناي ابعاد شهر يادگيرنده از نظر کارشناسان است. در انتهاي مقاله، به بحث در مورد اهميت مفهوم يادگيرندگي در شهر پرداخته شده و راهکارهايي جهت توسعه مفهوم شهر يادگيرنده ارائه مي شود.