تاثير سير تکامل علوم گوناگون بر نظريه سازمان، اهميت مشروعيت بيروني را هم راستا با اهميت ‏کارايي دروني مدنظر قرار داد. اگر مديريت در سويه عقلانيت ابزاري مشغول است، جامعه ‏شناسي به ‏سويه عقلانيت فرهنگي متمايل مي ‏شود؛ در ايران اين زمينه فرهنگي از کنش ‏هاي ساختاري و رفتاري ‏مديريت آب بسيار تاثير پذيرفته است. از اين رو آب ‏سالاري به مثابه واژه‏ اي بسيار رسا، تبيين ‏گر ‏ماهيت کنش اداري در ايران مدنظر قرار مي ‏گيرد، کنشي که در متن ادبيات هم در ساختار بوروکراسي ‏سنتي و هم در ساختار دموکراسي نمايشي، بسيار جلوه ‏گري مي ‏کند و در سايه نوعي زبان ‏سالاري، ‏نوعي سلطه زبان ‏شناختي را دامن مي ‏زند.‏