جانشين پروري از مهم ترين استراتژي هاي بقا براي فعاليت اثربخش در جهان متلاطم است. صرف نظر از اهميت استراتژي، در هر سازمان مجموعه متنوعي از عوامل تسهيل گر و بازدارنده در فراگرد توسعه برنامه جانشين پروري ظاهر مي شوند که به نوعي ميدان نيروي پر چالشي را ايجاد مي نمايند.
پژوهش حاضر ضمن استفاده از روش کيفي؛ تلاش نموده است تا تجارب مديران عالي را مستند سازد. حاصل، تاکيد بر عوامل جديدي است که به لحاظ فرهنگ سازماني و رايج در سازمان هاي ايراني به ويژه از طريق عدم صداقت در ارايه اطلاعات، عدم اعتماد به يکديگر و حسادت نسبت به همکاران در کنار عوامل جهان شمولي چون عدم حمايت مديران عالي، دشواري محاسبه هزينه و منفعت، و فقدان انگيزه عمومي در ميان کارکنان در برابر توسعه برنامه جانشين اي را براي جانشين پروري ايجاد مي کنند.