زبان به عنوان پديده اي اجتماعي، با ساخت و نظام ارزش هاي جامعه ارتباط تنگاتنگي دارد؛ ارتباطي کاملا تعاملي و دو سويه؛ به اين صورت که هم زبان بر ساخت اجتماعي تاثير دارد و هم ساخت و بافت اجتماعي و محيط پيرامون افراد بر زبان آن ها تاثير مي گذارد. حتي در برخي موارد ممکن است تفاوت هاي زباني به تفاوت هاي ادراکي از جهان منجر شود. هدف اين تحقيق، بررسي تطبيقي کارکرد و نقش زبان در توسعه عدالت در قالب مفهوم جديد و نوظهور عدالت زباني است و به روش دلفي تاريخي (محدود) انجام شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد در رويکرد عدالت زباني، بنيادهاي عدالت بر ساخت زبان، توسعه و تقويت توانمندي هاي زبان شناختي آحاد جامعه بنا نهاده مي شود. بنابراين، بر به کارگيري کلمات و واژگان و زبان عدالت محور، به عنوان نخستين گام در رسيدن به جامعه عدل، تاکيد مي شود و استفاده از واژگان تحقيرآميز که با هدف برجسته سازي نقايص افراد يا القاي نفوذ و قدرت به کار مي روند منع مي شود.