انتخاب و استخدام کارکنان و مديران يکي از فعاليت هاي حياتي سازمان هاي امروزي است. در تمام سطوح، استخدام کنندگان سعي در انتخاب بهترين گزينه ها را دارند. در طول سه دهه بعد از انقلاب، يکي از مشکلات اساسي کشور، نبود ثبات مديريتي در سازمان هاي دولتي بوده است. يکي از عواملي که به ثبات مديريتي صدمه مي زند اثر منساني است. هدف اين مقاله مطالعه پيامدهاي اثرات منساني بر انتخاب و انتصاب مديران دولتي است. بر اساس يافته هاي اين پژوهش خود شيفتگي مديران، عامل بروز اثر منساني در مديران مي باشد. همچنين ارتباط مثبتي ميان اثر منساني با بروز گروه انديشي در گروه هاي تصميم گيري سازماني مشاهده مي شود. پيامد ديگر اثر منساني کاهش تضاد کارکردي مي باشد. يافته هاي اين تحقيق حاکي از اين مساله است که پيامدهاي مخرب اثر منساني به عملکرد سازمان هاي دولتي لطمه ميزند و توصيه مي شود که در انتخاب و انتصاب مديران دولتي از منساني اجتناب شود.