انديشه هاي کوهن و ديدگاه پارادايمي، انگاره هاي پيشرفت و انباشتي بودن علم را به چالشي ويرانگر کشيد و پس از آن «پارادايم» بارها در علوم اجتماعي هم به کارگرفته شد و اقبالي گسترده يافت. نوشتار پيش رو در پي پاسخ به اين پرسش است که آيا در مطالعات ميان رشته اي مي توان از رويکردهاي چند/فرا پارادايمي بهره گرفت يا گفتگو و پل زدن ميان پارادايم ها ناشدني است. در اين پژوهش نخست مفهوم پارادايم و ديدگاه هاي گوناگون آن واکاوي مي شود که مفهوم ناهمسنگي پارادايم ها در آن نقش پررنگي دارد و سپس امکان گفتگوي پارادايم ها در مطالعات ميان رشته اي بررسي مي شود. رويکرد پژوهش توصيفي-تطبيقي است و با ژرف کاوي پژوهش هاي پيشين درباره رويکردهاي پارادايمي دنبال مي شود.
در پايان نشان داده مي شود که يکي از دشواري هاي بحث درباره پارادايم ها و به ويژه رويکرد چند/فرا پارادايمي، کاربست باز و سست مفهوم پارادايم است و گنگي آن با پيش چشم داشتن زمينه کاربرد تا اندازه زيادي کاسته مي شود. همچنين نتيجه مي گيريم رويکرد چند/فرا پارادايمي مفهومي ناسازنماست که ويژگي اساسي پارادايم ها را ناديده مي گيرد و در مطالعات ميان رشته اي نمي توان هم هنگام از چند پارادايم در بررسي پديده ها بهره گرفت.