سازمانها به مثابه يکي از مهمترين عوامل موثر بر تحول جامعه، ساليان درازي است که در جامعه انساني نقشهاي مهمي را بر عهده گرفته، و بتدريج آن را به سوي جامعه سازماني سوق داده اند؛ بدين ترتيب سازمانهايي بي روح، که همراه کارکردهاي خاص خود، کژ کارکردهاي بسياري را به جامعه تحميل مي کنند بر جوامع انساني حاکم شده اند. تاکيد بر عقلانيت ابزاري و مغفول ماندن عقلانيت جوهري در سازمانها موجب شده است که در عصر کنوني، بقا به مهمترين دغدغه و هدف اين سازمانها تبديل شود و آنها را به سامانه هاي اجتماعي منفعلي مبدل سازد که خود را با محيط تطبيق مي دهند تا باقي بمانند. در اين ميان، انگاره سازمان ايثارگر با بهره گيري از مباني اعتقادي متفاوت از سازمانهاي روزمره کنوني، مي تواند در جامعه نقش برجسته اي ايفا کند و جامعه انساني را در دستيابي به اهداف اصيل خود ياري رساند. در فرهنگ سازمان ايثارگر، تعهد به توحيد، آزادي، کنترل دروني، خدمت گذاري، استقامت و انعطاف پذيري و نوآوري، نهادينه شده است.
در اين مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسي کژ کارکردهاي سازمانهاي کنوني با تبيين مفروضات بنيادين سازمانهاي متمايل به ايثار، کارکردها و ويژگيهاي منحصر به فرد آنها با رويکردي اصل موضوعي به منظور پايدار ساختن تاثيرات اين سازمانها در جامعه تبيين شود.