بحران، واقعيتي اجتناب ناپذير در زندگي اجتماعي است. نهادهاي امنيتي- انتظامي نيز با قدمتي بسيار در تمدن بشري سابقه اي قابل تامل در مديريت بحران دارند. با بررسي ادبيات مديريت بحران ملاحظه مي شود که هيچ يک از الگوهاي مطرح در اين زمينه از جامعيت لازم برخوردار نيستند و به منظور اداره هر چه موثرتر بحران ها نيازمند اتخاذ رويکردي همه جانبه گر هستيم. براين اساس، مقاله حاضر درصدد است تا با ارايه الگويي جامع به بررسي فراگرد مديريت بحران با رويکرد انتظامي- امنيتي بپردازد. بر اساس الگوي مفهومي ارايه شده فراگرد مديريت بحران بايد ناظر بر تمامي مراحل بحران اعم از قبل، حين و بعد از بحران باشد. پيش بيني، پيشگيري و آمادگي، سه گام اساسي در مرحله قبل از بحران به حساب مي آيند که از اهميت خاصي در چرخه مديريت بحران برخوردارند. همچنين، بازيابي، بازسازي و يادگيري، مهم ترين گام هاي مرحله پس از بحران به شمار مي آيند. در اين ميان، عمليات امداد و نجات، عمليات ويژه و مهار ساختن بحران، مهم ترين اقدامات مديريت در حين بحران به حساب مي آيند. الگوي ارايه شده، همچنين مرحله شروع بحران را به عنوان يک مرحله با ويژگي هاي خاص خود مي داند که اقداماتي چون هشدار و مصونيت، ارزيابي مقدماتي و آغاز بسيج منابع و بالاخره پاسخگويي سريع را مي طلبد.