اين مقاله ضمن تلاش براي تبيين برخي مبادي روش شناسانه علم مديريت، مي کوشد تا از طريق تفکيک ميان دو جهان نظري و هرمنوتيکي، پارادايم هاي متفاوت روش شناسي در اين دو ساحت را در حوزه علم مديريت آشکار سازد. پس از آن اين نوشتار با تکيه بر مباني روش شناسي و معرفت شناسي ملاصدرا به معرفي ساحت سومي براي طرح بحث مبادي روش شناسي جديد، به منظور فهم سازمان و مديريت مي پردازد. بر اين اساس، با رويکردي تطبيقي مبحث فهم و شناخت از منظر فلاسفه هرمنوتيکي و اسلامي مورد بحث قرار مي گيرد. بدين منظور، نظريه اتحاد عاقل و معقول ملاصدرا به عنوان محور طرح مباحث شناخت شناسي اسلامي مدنظر قرار گرفته است. در پايان نيز پژوهشگران، استعاره را به عنوان قوي ترين ابزار متفکران جهان هرمنوتيکي در فرآيند کسب و انتقال معنا مورد بحث قرار مي دهند.