وضعيت عمومي سازمان ها هنوز از باقي ماندن زنان در رده هاي پايين مديريتي و اثر سقف شيشه اي حكايت دارد. منابع و مطالعات متفاوت در كشورهاي گوناگون نشان مي دهد كه افزايش زنان در پست هاي مديريتي هنوز غيرمتعادل است؛ به ويژه هنگامي كه نسبت مديران زن در مقايسه با نسبت جمعيت زنان و مردان در سازمان بررسي مي شود. در اين تحقيق سعي بر آن است عوامل موثر بر كاهش توانمندي زنان، به ويژه عوامل جامعه پذيري ناتواني و خود ناتوان انگاري زنان بررسي گردد. اين پژوهش با ماهيتي توصيفي - پيمايشي، از طريق تحليل همبستگي به بررسي دو عامل منتج شده از سقف شيشه اي كه اثري مستقيم بر كاهش توانمندي زنان داد، مي پردازد. جامعه آماري،‌ مجموعه كاركنان شاغل در سازمان توسعه برق ايران (زير مجموعه وزارت نيرو) است. نمونه آماري به طور تصادفي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه مورد نظرسنجي واقع شده اند. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه ميان جامعه پذيري ناتواني و خود ناتوان انگاري زنان با كاهش توانمندي آنان، رابطه اي مستقيم وجود دارد و سقف شيشه اي نيز به طور غيرمستقيم و از طريق دو عامل ياد شده بر كاهش توانمندي بانوان اثر مي گذارد.